Tsuba

Tsuba (鍔) to garda japońskiego miecza i broni drzewcowej, która chroni rękę przed ześlizgnięciem się z rękojeści.

Tsuba pełnił jednak i inne funkcje między innymi pozwalał wyważyć miecz oraz świadczyła o statusie jego właściciela. Tsuby bywały bogato zdobione, z mnóstwem detali, kunsztownie wykończone i wykonane z ogromną prezycją przez rzemieślników, którzy swoje umiejętności przekazywali z pokolenia na pokolenie. Niektóre tsuby były tak piękne i cenne, że stanowiły część spadku. Do dziś wiele osób kolekcjonuje tsuby.

Pierwsze pojawiły się ok. 1500 lat temu. Zrobione były z brązu w bardzo prostej formie i stanowiły część mieczy dekoracyjnych. Tsuby mieczy używanych w walce pojawiły się w X wieku. W okresie Kamakura (1185 lub 1192-1333) na tsubach zaczęły pojawiać się bogatsze zdobienia, głownie motywy roślinne. W XIV i XV wieku wytwarzano gardy z motywami krajobrazów, ale dopiero pod koniec epoki Edo (1603-1868) tsuby zaczynają przypominać małe dzieła sztuki. Część z nich zapewne wytwarzano od razu jako przedmioty dekoracyjne, a nie użytkowe. Tsuby dzieli się na tetsu (wykonane z żelaza) oraz kinko (wykonane z miękkich metali). Mogą mieć różne kształty najpowszechniejsze są jednak okrągłe, w kształcie kwadratu o zaokrąglonych brzegach oraz czteropłatkowym (mokko gata).

Artykuły, 02 sie 2013