Wagasa

Wagasa (和傘)* to tradycyjnie wykonywane z bambusa i papieru  parasolki japońskie.

Początkowo swoim wyglądem przypominały raczej słomkowe kapelusze z peleryną, a obecnych kształtów nabrały w XIV wieku. Parasolki szybko stały się atrybutem gejsz, używali ich także samurajowie i mnisi. Czasami służyły jako szyldy reklamowe.  Mimo że wykonane z papieru, wagasa doskonale chroniły przed deszczem, dlatego szybko zyskały na popularności. Straciły ją w epoce Meiji (1868-1912), kiedy rozpowszechniły się parasolki w zachodnim stylu wykonywane z syntetycznych materiałów. Obecnie wagasa wytwarzane są jedynie w kilku miejscach w Japonii, między innymi w Kioto.

Produkcja zajmowała nawet kilka miesięcy, a najwięksi mistrzowie mieli swoje specjalne techniki. Używano zawsze materiałów najwyższej jakości. Z biegiem lat technika ich wytwarzania polepszyła się – zaczęto między innymi smarować je olejem lnianym, aby zapewnić wodoodporność. Do dziś parasolki wykonuje się w ten sam sposób. Szkielet składa się z bambusa, który tnie się na kilkadziesiąt kawałków. Na szkielet nakładany jest japoński papier washi (和紙), a następnie parasolka jest olejowana i na koniec lakierowana. Wagasa są bardzo wytrzymałe, można je także reperować, jednak czasami koszt naprawy może wynieść więcej niż wartość nowej parasolki.

Istnieje wiele odmian japońskich parasolek, między innymi bangasa (番傘; używana tylko podczas deszczu), janomegasa (która posiada charakterystyczny, zwykle biały, pasek i noszona jest  także dla ochrony przed słońcem) czy buyogasa (wykonywana również z jedwabiu, używana podczas tradycyjnego tańca Nihon-buyo i matsuri). Stanowią również piękną pamiątkę z Japonii.

* lub karakasa (唐傘).

Artykuły, 19 cze 2013